دسته: تحلیل

  • ذکیه وردک دیپلومات درمومبای یا قاچاقبر طلا؟

    ذکیه وردک دیپلومات درمومبای یا قاچاقبر طلا؟

     

    غلام علی صارم
    16ثور 1403
    درین روزها خبر خجالت اور دستګیری ذکیه وردک دپلومات افغانستان در شهر ممبی هندوستان با 20کیلو طلای غیر مجاز در روزنامه ها،سایت ها وسایر رسانه های جمعی،توجه همه را به خود معطوف کرده است.
    اینکه چرا اینگونه شده و علت و انگیزه اینکار چه بوده است و یک نفر با سوء استفاده از پاسپورت سیاسی و موقعیت دیپلماتیک دست به این گونه عمل زشت زده، برمیگردد به حاکمان کشور که در استخدام افراد چه در داخل و چه در خارج هیچگونه معیاری نداشتند و تنها معیاری که بکار بسته میشد بحث قومیت و به اصطلاح واسطه ویا پول بود. لیاقت، شایستگی، اهلیت و شخصیت و رشته تحصیل شخص هیچگاه در این کشور دقیقا از صدها سال به اینطرف مطرح نبوده است.
    شاهد مثال زنده همین خانم است. ایشان در رشته انجنیری تحصیل کرده اما به عنوان دیپلومات و ممثل سیاست خارجی افغانستان آنهم در کشوری که آنرا شبه قاره می گفتند و امروز یکی از بزرگترین قدرت های سیاسی اقتصادی دنیاست، تعیین می گردد.
    نسپردن کار به نا اهلان متاسفانه عمل رایجی در کشور ما از قدیم الایام بوده است و شما میتوانید حداقل حکومت ها گذشته را درچند دهه قبلی مطالعه کنید که چگونه افراد بیسواد و بدور از دانش سیاسی بعنوان سفیر و یا نماینده سیاسی کشور در خارج مشغول عیش و نوش بودند.

    در همین مورد تحت این عنوان:
    «ذکیه وردک سرکنسول افغانستان در مومبای پس از متهم شدن به «قاچاق طلا» استعفا کرد»
    از سایت های مختلف و رسانه های مختلف گزارشاتی پخش گردیده که اکثرا حکایت از عدم دقت و معیاری نبودن اعزام دیپلمات هابه خارج را داشته است. بعضی ها او را نماینده حکومت فعلی  گفته اند در حالیلکه او از همان مستخدمین دوره حکومت اشرف غنی میباشد که کماکان در سمت خود باقی مانده بود، همانگونه که در اکثر کشور ها تا هنوز هم که سه سال از عمر امارت اسلامی طالبان می گذرد، بدلیل عدم برسمیت شناختن جامعه جهانی آنها هم از سپردن نمایندگی های دیپلوماتیک به حکومت طالبان اباورزیده و همچان در ادارات خود مشغول هستند و خانم ذکیه وردک نیز از همان جمع و جماعت میباشد که ارتباطی به حکومت طالبان ندارد و هند نیز کشوری است که مثل سایرین حکومت امارات اسلامی طالبان را به رسمیت نشناخته است.
    به نظر میرسد که در این مورد همانگونه که عرض شد نه معیاری وجود داشته و نه موضوع تخصص ایشان در نظر گرفته شده و با توجه به سایر معادلات رایج در حکومت آقای اشرف غنی و کرزی میتوان گفت که انتخاب انتخاب غیر واقعی و برمبنای قومیت بوده و شاید هم موضوعات دیگری که ما نمیدانیم، اما اینرا با صراحت میتوانیم بگوییم که بحث سپردن کار به اهل کار و در نظر داشتن تعهد و تخصص موضوع خیلی ضعیف در کشور ما بوده است و از همین روست که اینگونه معاملاتی که جزسرافگندگی حاصلی ندارد پیش می آید. امیدواریم که این نقیصه در آینده ها مرفوع گردد.

  • دامنیت شورا او داعاده حیثیت غوغا

    دامنیت شورا او داعاده حیثیت غوغا

     

    کله چې د۲۰۲۳ کال داکتوبر په ۷نیټه پر اسراییلي مرکزونو باندی د حماس بریدونه پیل شول او په سل هاوو اسراییلی پوځیان د حماس جنګیالیو په لاسونو برمته شول،اسراییل په خپل ټول قوت سره پرغزې باندی له ځمکې او هوا بریدونه پیل کړل.اسراییل دیادو بریدونو موخه د حماس دپوځي قوت ختمول یاده کړې وه خو تر حماس ملکي خلک او په تیره بیا ښځې او ماشومان په عمدي توګه داسراییلي ځواکونو له خوا ډیر په نښه شول .کله چې دملکي تلفاتو شمیرتر لسو زرو واوښت ،دملګرو ملتونو امنیت شورا داوربند په هکله خپلې هڅې پیل کړې چې درې ځلې یادې هڅې د امریکې دمتحده ایالتونوله خوا ناکامې شوې خو په پای کې په هغه پریکړه لیک کې چې د۲۰۲۴ کال دمارچ میاشتې په۲۵نیټه تصویب شو،په غزه کې د سمدستي اوربند او د حماس د یرغمل شویو بندیانو د غیر مشروط خوشې کولو غوښتنه وشوه.

    امریکا، چې مخکې یې د اوربند درې پریکړه لیکونه ویټو کړي وو،ممتنع پاتې شوه. له امریکا پرته د امنیت شورا نورو غړو د دغه پرېکړه لیک په حق کې رایه ورکړه

    دغه پریکړه لیک د امنیت شورا د لسو غیر دایمي غړو له خوا طرحه شوی و.

    که څه هم امریکا تر دې دمه د نړیوالو فشارونو په زیاتیدو سره سمدستي اوربند ته د اسراییلو د مکلفیت په اړه لیوالتیا ښودلې وه، خو د روژې تر پایه پورې د جګړې د بندیدو په خاطر یې له دغه پریکړه لیک څخه ډډه وکړه.

    د امنیت شورا په پریکړه لیک کېد بشري مرستو د پروسې د پراختیا او په ټوله غزه کې د ملکي وګړو د خوندیتوب د زیاتولو او په لویه کچه د مرستو رسولو په وړاندې د ټولو خنډونو لرې کولو باندې ټینګار شوی وو.

    د دی پریکړه لیک تر تصویبیدو وروسته دنړۍ ټول انسانان دسملاسي اوریند په تمه  شیبې شمیرلې خو د اسراییلو له خوا دغه پریکړه لیک هم ونه منل شو او د دغه هیواد پوځونو خپلو بشري جنایتوو ته ادامه وکړه چې تر نن پوری هم دوام لري او دبیګناهو فلسطینیانو دشهیدانو شمیر تر ۳۵زرو پورې لوړ شوی دی.

    دملګرو ملتونو دامنیت شورا اوس د خپل حیثیت داعادې له پوښتنې سره مخامخه ده ځکه چې دیادې شورا یوه مهمه پریکړه د اسراییلو له خوا چلنج شوې ده.

    نه په غزه کې اوریند ټینګ شوی دی ،نه اسیران خوشي شوي دي او نه هم دبشري مرستو د رسولو لپاره په ټولیزه توګه لارې پرانیستل شوی دي .

    حتی اوس چې داوریند خبره توده ده بیا هم اسراییل داسې څرګندونې لري چې د اوربند له ټینګیدو سره سره به په رفح ښار باندی بریدونه پیل کړي.حال داچې رفح دهغو خلکو پنډغالی دی چې له جګړې او اسراییلي ځواکونو تښټیدلي او دی ښار کې یې پناه اخیستې ده.

    که چیرې اسراییل دخپلوخبرو او جنیاتونو پر دوام ټینګار وکړي نو دملګرو ملتونو او امنیت شورا نړیوال اعتبار او حیثیت سخت زیانمن کیږي او تر سخټو پوښتنولاندې راځي.

    په دی توګه ملګري ملتونه دوه لارې لري :

    لومړۍ داچې دخپل حیثیت دساتلو لپاره پوځي مداخله او په غزه کې سوله ساتي ځواکونه ځای پرځای کړي چې دغه صلاحیت د ملګرو ملتونو دمنشور له مخې لري.

    دوهم داچې له ځپل نړیوال اعتبار او حیثیت تیرشي او په راتلونکي

    کې د دی انتظار وباسي چې هر کوچنی هیواد دملګرو ملتونو او امنیت شورا پریکړې چلنج کړي او ملندې پرې ووهي.

  • آزادی مطبوعات از گفتار تا کردار

    آزادی مطبوعات از گفتار تا کردار

    جمعه جهاردهم ماه ثور مصادف با سوم ماه می روز جهانی آزادی مطبوعات بود که در افغانستان هم به نحوی از این روز جای جایی تجلیل به عمل آمد. در افغانستان تجلیل این روز با طرح مشکلات جامعه رسانه ای همراه بود.

    اینکه رسانه های افغانستان دارای یک سلسله مشکلات از جمله مشکلات اقتصادی میباشد شکی در آن وجود ندارد، اما از لحاظ امنیتی که مشکلاتی را بعضا از جانب خارج نشین های که زمانی  مصروف کار های پروژه یی بودندو با ختم کار و پروزه با صاحبان پروژه هایشان ترک وطن کردند، مطرح میشود، به نظرمیرسد که چندان دقیق نبوده و در بعضی موارد حتی دوستانی که در حلقه خبرنگاران بدون مرز هستند موضوعاتی را بشکل مبالغه آمیز مطرح می نمایند. که ما آنرا بدور از انصاف میدانیم.

    مانمی گوییم که خبرنگاران در افغانستان با هیچ مشکلی روبرو نیستند، مشکلات هست همانگونه که بود، اما اینکه میزان این مشکلات تا چه حد سیر صعودی داشته یا نزولی در گزارشات خود چیزی یاد آور نمی شوند. در حالیکه با صراحت میتوان گفت که تلاش های مکرری که در این زمینه صورت گرفته این مشکلات بایک فیصدی خیلی بالا حل شده و سخنگویان وزارت خانه ها و بعضا نهاد های دولتی اکثرا در ارائه گزارشها و اخبار واقعی نسبت به گذشته های آمادگی بیشتر داشته و تعللی که در گذشته بود اینک تقریبا حالت نورمال را بخود گرفته است .

    مشکلاتی که برسرراه زنان خبر نگار وجود داشت در سال روان بیش از 30% حل شده یعنی تعداد خبرنگار از خانم ها در رسانه های دولتی و خصوصی بیش از سی فیصد افزایش داشته که این خود حکایت از حل چالش ها و پرابلم های گذشته دارد. در گذشته هم مانع بوجود آمده ناشی از مسایل امنیتی بود که متاسفانه ما هنوز هم در جای جای کشور خود هدف حملات تروریستان قرار داریم .

    با وجود سهولت های که اینک برای جامعه خبرنگاران افغانستان ایجاد شده ما روز سوم می در جلسات تجلیل این روز و در مصاحبه های تلویزیونی شاهد انتقاد های تندی بود که همه نشاندهنده آزادی بیان است . اما در کشور همسایه ما پاکستان که همیشه حتی ناامنی های کشورش را به افغانستان نسبت میدهند عملا دیدیم که در این روز چگونه حادثه تلخ و ناگواری آنهم بالایک خیر نگار رخ داد . در این ارتباط رادیو آشنا صدای امریکا گزارشی را پخش نموده که توجه شما را به قسمت های از آن جلب می نماییم :

    «کشته شدن یک ژورنالیست در پاکستان در روز جهانی آزادی مطبوعات کشته شدن یک ژورنالیست در پاکستان در روز جهانی آزادی مطبوعات

    ثور ۱۴, ۱۴۰۳

     

    انفجار یک بم روز جمعه سوم می (۱۴ ثور) که مصادف به روزجهانی آزادی مطبوعات است، سبب کشته شدن یک ژورنالیست و دو رهگذر در ایالت بلوچستان پاکستان شد.

    به گفته پولیس، در این حمله صدیق منگل، رییس کلب مطبوعات این ولسوالی، کشته شد و ظاهراً هدف این حمله، صدیق منگل بود..

    تا حالا هیچ گروهی مسوولیت این حمله را در ایالت بلوچستان بر عهده نگرفته است.

    علاوه بر آن، تندروان وابسته به گروه دولت اسلامی (داعش) و تحریک طالبان پاکستان نیز در این ایالت فعالیت دارند.

    افزون بر این، نیروهای امنیتی پاکستان نیز متهم به هدف قرار دادن منتقدان عملیات متقابل آنان بر ضد شورشیان در ایالت بلوچستان استند. باور بر این است که نیروهای امنیتی پاکستان یا بر منتقدان حمله می‌کنند و یا آنان را ناپدید می‌کنند.

    حمله روز جمعه بر این خبرنگار نشان دهنده خطرات دوامدار بر ژورنالیستان در پاکستان می‌باشد.
    سازمان گزارشگران بدون مرز که مدافع آزادی مطبوعات در جهان است، پاکستان را در فهرست خطرناک‌ترین کشور‌هایی جهان برای خبرنگاران قرار داده است.

    کمیتهٔ حمایت از ژورنالیستان که مقر آن در ایالات متحده است، می‌گوید که از سال ۱۹۹۲ میلادی به اینسو، نزدیک به ۱۰۰ ژورنالست و کارمند رسانه‌ها در پاکستان به خاطر فعالیت مطبوعاتی شان کشته شده اند، اما تحقیقات در مورد قضایای مرتبط به کشتار خبرنگاران تا حالا منتج به محکومیت کسی نشده است.
    بر اساس گزارش سالانه سازمان گزارشگران بدون مرز که روز جمعه منتشر شد، پاکستان از رده ۱۵۰ در سال ۲۰۲۳ به ۱۵۲ در سال ۲۰۲۴ رسید و این وضعیت رو به وخامت آزادی مطبوعات در آن کشور را نشان میدهد.»

    می بینید که حتی حکومت و مسئولین امنیتی پاکستان را در این قضایا دخیل میدانند، یعنی حکومت خود در از بین بردن خبر نگاران نقش داشته و دارد و این کشور نیز یکی از کشور های ناامن برای جامعه خبر نگار و رسانه ها میباشد.

    امیدواریم که کمیته حمایت از ژورنالیستان که مقرآن در امریکا هست، گزارشات افغانستان را از قلم و زبان پروژه کاران سازمان های اطلاعاتی که سالها در افغانستان فعالیت داشتند و اینک در بیرون از کشور برای تهیه امکاناتی برای تامین معیشت به هرطرف پرسه میزنند، نشنوند و نگیرند، یا خود تشریف بیاورند و یا اینکه گزارشات امنیت و یا عدم امنیت خبرنگاران و کشور ما را از کسانی بگیرند که اینجا زندگی می نمایند.

    ما نمی گوییم که افغانستان هیچ مشکلی ندارد، ما عملا با مشکلات اقتصادی، مشکلات بیکاری، مشکلات عدم دسترسی دختران وخواهران ما از مکتب و تعلیم، مشکلات بیکاری آنعده از خانم ها که نان آور اطفال یتیم شان هستند و دهها مشکل دیگر دست و پنجه نرم می کنیم که عامل آن هم بیشتر از خارج میباشد، اما مجموع این مشکلات  به حدی نیست که دوستان گرفتار نوستالوژی آنرا مطرح می نمایند. ما امیدواریم که مشکلات به کمک خداوند «ج» و دست بدست دادن همه بدور از تعصبات قومی و لسانی و منطقه یی و…. حل گردیده و جامعه بدور از مشکلات داشته باشیم.